تاریخ:
1388
نویسنده:
مجتبی شهمیری شورمستی
کلیدواژه ها:
خط فقر - استان مازندران - برنامه های توسعه اقتصادی اجتماعی ایران

با بررسی نتایج شاخص های فقراستان مازندران طی برنامه های توسعه اقتصادی، نتیجه می شود که طی برنامه اول توسعه اقتصادی (1372-1368) نسبت افراد فقیروعمق فقردرمناطق شهری وروستایی استان مازندران کاهش یافته است که نشان می دهد اجرای برنامه اول توسعه اقتصادی ازجنبه کاهش فقرمناسب بوده است. همچنین درطی برنامه دوم ( 1378-1374) شاهد افزایش نسبت افراد فقیروکاهش عمق فقردرمناطق شهری استان وکاهش نسبت افراد فقیروکاهش عمق فقردرمناطق روستایی هستیم که اجرای برنامه دوم توسعه ازجنبه کاهش فقردرمناطق روستایی مناسب ترازمناطق شهری بوده است. ودرهردو مناطق شهری وروستایی عمق فقرکاهش یافته است. درطی برنامه سوم ( 1383-1379) شاهد کاهش نسبت افراد فقیروعمق فقردرمناطق شهری وروستایی هستیم که ازجنبه کاهش فقراجرای برنامه سوم دراستان مناسب بوده است درسه ساله اول برنامه چهارم (1386-1384) شاهد افزایش نسبت سرشماروعمق فقردرمناطق شهری وکاهش نسبت سرشماروعمق فقردرمناطق روستایی هستیم ولذا اجرای برنامه چهارم ازجنبه کاهش فقردرمناطق روستایی استان مناسب ودر مناطق شهری استان نامناسب بوده است. با توجه به اینکه درطی برنامه های پنج ساله مذکور(1386-1368)گروه بهداشت ودرمان در مناطق شهری و گروه کالا وخدمات منزل، بهداشت ودرمان و حمل ونقل وارتباطات سهم هزینه نهایی بیشتری در الگوی مصرف خانوار دارند و هزینه بالای تأمین آنها خانواده را از دسترسی مطلوب و مناسب سایر نیازهای اساسی مانند خوراک، مسکن و پوشاک و... باز می دارد، لذا باید برنامه ریزی و سیاستگذاری صحیح و مناسبی جهت کاهش هزینه های این دو گروه در سبد خانوار انجام پذیرد. پرهیز از یکسان فرض نمودن مناطق و گروههای مختلف در یک برنامه فقر زدایی و تدوین یک برنامه غیر متمرکز و انعطاف پذیر ضروری است. تعریف مشخصی از ادبیات فقر، گستره و ابعاد فقر، عوامل فقر زا صورت گیرد تا فقرا و عوامل ایجاد فقر شناسایی گردند.


محصولات پژوهشی
ارتباط با ما

 آدرس: تهران، خيابان كارگر شمالی، روبروی پارك لاله، ساختمان ١٢۰٤
 تلفن: ٦٦٤٢٢٣٧٨-٨۰
 دورنگار: ٦٦٩٢٩٦٣٤
 پست الكترونيک: info@itsr.ir