تاریخ:

1388

نویسنده:

اش‍رف‌ ع‍لی‌اک‍ب‍ری

کلیدواژه ها:

صنعت بیمه - ایران - سازمان جهانی تجارت

هردو فرضیه درسطح اطمینان 95% (5%=α) مورد تایید قرار گرفتند. به عبارت دیگر در سطح اطمینان فوق مشخص شد که عضویت در سازمان تجارت جهانی برروی شاخص های سرانه حق بیمه وسهم بازار در کشورهای مورد مطالعه تاثیر دارد و باعث افزایش این شاخصها می گردد. با بررسی و مشاهدهُ ضرایب متغیر موهومی در فروض مطرح شده به این نتیجه می رسیم که عضویت در سازمان تجارت جهانی برروی شاخص سرانه حق بیمه و شاخص سهم از بازار جهانی حق بیمه تاثیر می گذارد. اما این تاثیر بر شاخص سرانه حق بیمه مثبت بوده و باعث افزایش آن می گردد. به عبارتی حق بیمه سرانه کشورهای نمونة در حال توسعه نسبت به سالهای قبل ازعضویت، افزایش داشته اند. و در مورد شاخص سهم بازار، این تاثیر منفی می باشدو به عبارت دیگر تاثیرات مستقیم و مستقل عضویت در WTO بر روی صنعت بیمهُ کشورهای در حال توسعه در کوتاه مدت منفی و تقریبا" ناچیز است که علت را می توان اینگونه توضیح داد که در مراحل نخستین عضویت درWTO به دلیل عدم تطبیق و هم سویی کامل با قوانین و مقررات سازمان و در نتیجه پدیدارشدن آثار وتبعاتی که رفع آنها نیاز به زمان دارد، شاهد افزایش هرچند جزئی در هر یک از شاخصهای مورد بررسی بوده ایم که می توان پیش بینی نمود باحذف محدودیتهای ناشی از ناهنجاریهای سیاسی و اقتصادی که در اکثر کشورهای درحال توسعه وجود دارد و تلاش درریشه کن کردن آنها ونیز تن دادن بیشتر و کامل تربه الزامات جهانی شدن اقتصاد، شاهد عدم کاهش و حتی افزایش آنها دربلندمدت باشیم. باتوجه به اینکه در حال حاضر 90 درصد تجارت جهانی توسط کشورهای عضو سازمان تجارت جهانی صورت می گیرد، ایران نیز مانند سایر کشورهای در حال توسعه، به هیچ وجه نمی تواند از تاثیرات جهانی شدن اقتصاد در امان بماند. ضمن اینکه اقتصاد ایران به دلیل اینکه از یک سو وارد کننده حجم عظیمی از کالاها و خدمات از کشورهای عضو WTO است و از طرف دیگر به دلیل ساختار تک محصولی صادرات خود و وابستگی سایر بخش ها به ویژه صنایع مختلف به بخش نفت و درآمدهای ارزی آن، وابستگی شدیدی به اقتصاد جهانی دارد. همچنین با استناد به استراتژی ترسیم شده در برنامه های اول، دوم و سوم توسعه که در راستای گسترش صادرات غیرنفتی است، صادرکنندگان و تولیدکنندگان کالاها و خدمات از جمله خدمات بیمه ای نیز باید در جستجوی بازارهای جدید و گسترش بازارهای کنونی باشند. تغییر ساختار بیمه ای از حالت سنتی به مدرن در قالب تکمیل پوشش های بیمه ای موجود، استفاده بهتر و بهینه از انواع پوششهای بیمه ای موجود، ایجاد پوششهای جدید بیمه ای، ایجاد شرکتهای خصوصی بیمه یا واگذاری سهام شرکتهای دولتی به بخش خصوصی و در نهایت مقررات زدایی در بازار بیمه جهت ایجاد فضایی رقابتی در این صنعت، می تواند به نوعی در راستای گسترش صادرات غیرنفتی مفید واقع شود. یکی از مشکلات صنعت بیمه در ایران عدم وجود نیروی متخصص می باشد . صرف دانش عمومی برای ارتقاء صنعت بیمه کافی نیست بلکه باید بخش دانش عملی را نیز به خدمت گرفت. این دانش عملی تنها از طریق مشارکت موسسات بیمه داخی با موسسات بیمه ای پیشرفته امکان پذیر است. می توان یک راه برای حل این مشکل را انجام سرمایه گذاری مشترک با شرکتهای خارجی مطرح کرد تا بدین وسیله امکان دسترسی به دانش عملی و تکنولوژی مناسب فراهم شود، همچنین ایجاد شرکتهای بیمه خارجی می تواند به حل مشکل بیکاری جوانان کمک کند در این خصوص دولت می تواند قوانینی وضع نماید که خارجی ها تا حدی مجبور به استخدام نیروهای داخلی شوند. در نهایت پیشنهاد می گردد پس از اجرای فرایند جهانی سازی، بیمه مرکزی ایران به عنوان حامی بیمه گذاران، در صنعت بیمه کشور به عنوان متولی تا زمان آزادسازی و اجازه حضور کامل کشورهای خارجی در داخل کشور عمل کند و از طریق بازرسی های مقطعی و تشکیل جلسات مشترک با مدیران شرکتهای بیمه ای ، مسیر رشد، توسعه صنعت بیمه فراهم آورند.