تاریخ:

1392/11/28

نویسنده:

مجتبی سلیمانی سدهی

کلیدواژه ها:

مزیت‌های لجستیکی، زیرساختهای لجستیکی

با مطالعه تاریخ کشورمان، سابقه‌ای طولانی از فعالیتهای لجستیکی و زیرساختهای لجستیکی را شاهد هستیم. سامانه بکارگیری چاپارها و ایجاد کاروانسراهای بزرگ در تاریخ دور ایران زمین، هنوز هم مورد توجه و تحسین صاحب‌نظران امور لجستیکی قرار دارد. در کنار موضوع فوق که بیانگر این مهم است که بازرگانی و لجستیک، به لحاظ فرهنگی و تاریخی، از بالاترین اهمیت برخوردار بوده است؛ موهبتهای خدادای و موقعیت ژئوپلیتیک و ژئوکونومیک این کشور نیز مزید بر علت بوده است تا این کشور را کشوری لجستیکی بنامند. اما با تمام امکانات و فرصتهای موجود جهت تبدیل شدن کشور به یک مرکز لجستیکی، متاسفانه نتوانسته‌ایم از این موهبتهای الهی و سابقه دیرین در امر لجستیک و بازرگانی به نحو مناسبی بهره ببریم. حتی می‌توان اذعان نمود طی یکصد سال اخیر هیچگاه توسعه لجستیک و بازرگانی، نه تنها در صدر اهداف و برنامه‌های این کشور قرار نداشته است بلکه حتی در حد مقدورات خود نیز بدان توجه نشده است. در این مقاله به دنبال جوابی برای این سؤال مهم هستیم: آیا واقعا توسعه اقتصادی کشور از مسیر توسعه صنعتی اتفاق می‌افتد یا مسیرهای دیگری چون توسعه معدنی، توسعه کشاورزی، توسعه گردشگری و از همه مهمتر توسعه لجستیکی نیز وجود دارند که ممکن است ما را سریعتر به اهداف تعریف شده در افق 1404 برسانند؟ کلمات کلیدی