تاریخ:

نویسنده:

سارا سبزی علی‌آبادی

کلیدواژه ها:

ارتقاء بهره وری - نیروی انسانی - صنایع کوچک

هدف از این تحقیق ، اولویت بندی عوامل موثر بر ارتقاء بهره وری نیروی انسانی در صنایع کوچک می باشد. بر اساس این هدف ، چندین عامل موثر بر ارتقاء بهره وری نیروی انسانی در نظر گرفته شده که عبارتند از کیفیت زندگی کاری ، توانمند سازی کارکنان و نظام انگیزشی (عوامل سازمانی) و توانایی و تمایل به کار ( عوامل فردی ). تحقیق حاضر در بین مدیران و کارشناسان و کارمندان شاغل در واحدهای صنعتی کوچک ( موادغذایی)که درشهرکهای صنعتی استان تهران واقع گردیده اند، انجام شده است. روش تحقیق از لحاظ هدف جزء تحقیقات کاربردی و از لحاظ نحوه گردآوری اطلاعات ، توصیفی از نوع پیمایشی است. روش نمونه گیری ، تصادفی و خوشه ای چند مرحله ای بوده است. تعداد نمونه مورد نظر 65 بوده( از بین سه شهرک صنعتی) که به تعداد 80 پرسشنامه قابل بررسی جمع آوری وبررسی شد. با توجه به تحلیل های آماری انجام شده توسط آزمون فریدمن مشخص شد که از نظر پاسخگویان مهمترین عامل موثر بر ارتقاء بهره وری نیروی انسانی عوامل فردی بوده و بین عوامل توانایی و تمایل به کار تفاوت معناداری از لحاظ رتبه وجود ندارد و همچنین بین عوامل سازمانی نیز تفاوت معناداری از لحاظ رتبه وجود ندارد. در عوامل مربوط به کیفیت زندگی کاری ، شیوه سرپرستی بیشترین عامل اثرگذار و ارتباطات سازمانی کمترین عامل اثرگذار، در عوامل مربوط به توانمند سازی کارکنان ، منابع کافی و دردسترس بیشترین عامل اثرگذار و مشارکت کارکنان کمترین عامل اثرگذار، در نظام انگیزشی ، بازخورد موثرترین و نفس کار کم اثرترین عامل ، در عوامل مربوط به نیازهای کارکنان ، نیاز احترام اثربخش ترین عامل و نیاز به خودشکوفایی کمترین عامل اثرگذار، در عوامل مربوط به نفس کار ، با اهمیت بودن کار موثرترین و تنوع کاری کم اهمیت ترین عامل ، در عوامل مربوط به توانایی ، عامل مهارت با اهمیت ترین عامل و توانایی فیزیکی کم اهمیت ترین عامل و درنهایت در عوامل مربوط به تمایل به کار ، علاقه به کار موثرترین و خودکارآمدی کم اثرترین عامل شناخته شدند. از آنجا که همه عواملی که در مدل عوامل موثر بر ارتقاء بهره وری نیروی انسانی وجود دارد رابطه شان با ارتقاء بهره وری نیروی انسانی تایید شد بنابراین پیشنهاد شده است که مدیران محترم به عوامل فردی از جمله مهارت شغلی و علاقه فرد به کار در محیط کاری توجه بیشتری داشته باشند. وجود ارتباط مستمر و پیوسته بین سازمان صنایع کوچک و مراکز آموزش فنی و حرفه ای این امکان را فراهم می کند تا افرادی که درزمینه های خاص دارای مهارت هستند درواحدهای صنعتی کوچک امکان اشتغال داشته باشند . به مدیران شهرکهای صنعتی پیشنهاد می گردد درزمینه طراحی و اجرای کارگاههای آموزشی برای ارتقاء مهارت مدیران واحدهای تولیدی کوچک درزمینه مدیریت عمومی اقدام نمایند. وجود سندیکاها و اتحادیه های کارگری که از حقوق کارگران دربرابر کارفرمایان دفاع کند، همچنین وجود قوانین متناسب با زمان ، برای حفظ امنیت شغلی نیروی کار الزامی به نظر می رسد. همچنین مدل ارائه شده از دیگر پیشنهادات مبتنی بر تحقیق می باشد.