تاریخ:

1393

مجری:

سمیرا گلکاران مقدم

کلیدواژه ها:

موافقت نامه - تجارت ترجیحی - عضو - اتحادیه همکاری‌های منطقه‌ای جنوب آسیا - سارک -SAARC

ایران در طی دهه‌های اخیر همواره درچارچوب سیاست رشد وتوسعه اقتصادی در پی افزودن سهم خود از تجارت جهانی بوده است. در این راستا،‌ برقراری همپیوندی‌‌های جدید و دستیابی به بازارهای نو می‌تواند بسیار موثر واقع شود. برای شناسایی بازارهای هدف لازم است که تواناییهای بالقوه‌ای که این بازارها برای صدور کالاهای ایرانی دارند ، تعیین شوند .در پی شناسایی بازارهای هدف بویژه اگر این بازارها منطقه‌ای باشند که به دلیل کاهش هزینه‌های حمل و نقل شرایط مساعدتری را برای کالاهای ایرانی در رقابت با کالاهای مشابه خارجی فراهم خواهد کرد میتوان با این کشورها به انعقاد موافقتنامه های تجاری دو و یا چند جانبه پرداخت.بر این اساس در مطالعه حاضر به ارزیابی توانایی تجاری ایران و کشورهای عضو اتحادیه همکاری‌های منطقه‌ای جنوب آسیا (SAARC) شامل: هند ، پاکستان، بنگلادش، سریلانکا، نپال، مالدیو، افغانستان و بوتان در چارچوب موافقتنامه‌های تجاری منطقه‌ای پرداخته شد. در ابتدا شرایط اقتصادی و تجاری کشورهای عضو سارک مورد شناسایی قرارگرفت. همچنین روند روابط تجاری ایران و این کشورها نیز از دیگر موارد مورد توجه در این مطالعه بود. برای تحقق هدف اصلی این پژوهش، با استفاده از نظریه همگرایی منطقه‌ای، زمینه گسترش روابط تجاری بین ایران و کشورهای عضو سارک(خصوصا گسترش صادرات ایران به این کشورها)مورد بررسی قرار گرفت. شاخص‌های تجاری(پتانسیل‌های تجاری و مزیت نسبی آشکارشده) ابزار مناسب برای دستیابی به هدف این پژوهش بودند. فهرست کالاهای درخواستی کشور ایران برای دریافت تعرفه ترجیحی از هر یک از کشورهای عضو سارک در صورت مذاکرات تجاری با هدف برقراری موافقت‌نامه ترجیحات (با استفاده از الگوی تعیین فهرست کالاهای مشمول تعرفه ترجیحی کشور ایران با کشور فرضی از نتایج این مطالعه است.