تاریخ:

ارديبهشت 1399

نویسنده:

مسعود افشاری منفرد

کلیدواژه ها:

نوآوری باز، سیاستگذاری، ابزارهای سیاستی، داروهای زیستی

تغییرات سریع فناورانه و نوآوری‌های فراوان، حاصل تغییر دیدگاه شرکت‌ها و دولت‌ها از فعالیت‌های منزوی و جزیره‌ای به سمت همکاری و فعالیت‌های جمعی است. این رویکرد در ادبیات موضوع تحت عنوان نوآوری باز شناخته شده و توجه محققان بسیاری را به خود جلب کرده است. به منظور شناسایی این مفهوم و آشنایی با چگونگی پشتیبانی سیاست‌ها از آن، در این مقاله ضمن بررسی مفهوم، سابقه و روش¬های نوآوری باز، به شیوه¬های سیاستگذاری و ابزارهای سیاستی برای ارتقاء آن پرداخته شده است. بر این اساس، یک ماتریس 3×3 مشتمل بر دو بعد جهت نوآوری (درون‌سو، برون‌سو و دوسویه) و فرایند دانش (خلق، انتشار و بهره‌برداری) ارائه و ابزارهای سیاستی برای تقویت هر یک از این ابعاد پیشنهاد شده‌اند. در پایان نیز شیوه همکاری فناورانه و نوآورانه در طول زنجیره ارزش داروهای زیستی در ایران با مطالعه موردی یک شرکت داروساز ایرانی بررسی شده است.