تاریخ:

1401/02/19

نویسنده:

علیرضا گرشاسبی

کلیدواژه ها:

قمت تولیدکننده - ایران - قیمت گذاری - سیاستهای تثبیتی - ثبیت قیمتها

درج قیمت تولیدکننده؛ تجارب کشورها و پیامدهای اجرا تجربه کشورها در رفع سردرگمی قیمتی -------------------------------------- در بسیاری از کشورها برای مدیریت بازار حرکت از رویکردهای سنتی به رویکردهای تحولی (شامل ابزارهای هوشمند و خودتنظیم) به‌منظور ایجاد ثبات در عرضه و تقاضا صورت گرفته است. یکی از ابزارهای کلیدی در این خصوص «درج قیمت تولیدکننده و قیمت واحد» بر روی کالاست. به‌منظور ممانعت از تشتت قیمت‌ها، در کشورهای هندوستان، مالزی، ترکیه، آلمان و استرالیا چاپ «قیمت مقطوع» فروش برای مصرف‌کننده نه‌تنها انجام نمی‌شود، بلکه به‌عنوان یک عامل شکل‌گیری رویه‌های ضد رقابتی «ممنوع» اعلام شده است. لذا در این کشورها به‌منظور ممانعت از تشتت قیمت‌ها به‌ویژه در رابطه با «کالاهای تند مصرف (FMCG)» از روش‌های دیگری استفاده می‌شود که به شرح زیر می‌باشد: • چاپ دو قیمت روی کالا در محل درب کارخانه: 1 ـ «هزینه تمام‌شده» یا به عبارتی «حداقل قیمت فروش» و 2 ـ «حداکثر قیمت فروش» کالا. • درج دو رقم روی برچسب قیمت کالا در سطح خرده‌فروشی: 1 ـ قیمت برای مصرف‌کننده؛ 2 ـ «قیمت واحد محصول» برحسب واحد وزنی مشخص (کالاهای تند مصرف). • نکات کلیدی: اجرای طرح درج قیمت تولیدکننده، می تواند دستاوردهایی به شرح زیر را به همراه داشته باشد: • امکان نظارت بر رعایت سودهای مصوب قانونی حلقه‌های تأمین و توزیع را فراهم می¬کند؛ • با لحاظ قیمت واحد نیز باعث جلوگیری از سردرگمی مصرف‌کنندگان و سوءاستفاده احتمالی حلقه‌های تأمین و توزیع می‌گردد؛ • هزینه های نظام توزیع را شفاف و آشکار می¬کند؛ • سهولت در مقایسه و انتخاب کالا و خدمات برای خریدار را فراهم می¬کند.