تاریخ:

مهر 1402

نویسنده:

فايزه مرادي حقيقي, علی زاهدطلبان

کلیدواژه ها:

ایران، امارات متحده عربی، اسناد چشم‌انداز، روابط تجاری راهبردی

برای شناخت ظرفیت‌های همکاری تجاری و اقتصادی میان ایران و امارات متحده عربی، ضروری است تا تصویری از چشم‌انداز برنامه‌های آتی این کشور از طریق واکاوی در اسناد بالادستی و راهبردی مصوب و همچنین سطح همکاری‌های تجاری آن با سایر دول در چارچوب موافقت‌نامه‌های تجاری منعقد شده و یا در دست مذاکره ارائه شود. چشم‌اندازهای دولت فدرال شامل چشم‌انداز صدمین سالگرد امارات 2071، راهبرد انرژی امارات متحده عربی 2050، منشور پنجاه ساله، راهبرد انتشار صفر خالص2050، راهبرد دولت دیجیتال امارات متحده عربی 2025، راهبرد امنیت غذایی ملی 2051، راهبرد ملی فضایی 2030، راهبرد ملی اشتغال 2031؛ و برنامه‌های دولت‌های محلی شامل چشم انداز اقتصادی ابوظبی 2030، طرح جامع شهری 2040 دبی، چشم انداز محیطی 2030 (ابوظبی)، راهبرد صنعتی دبی 2030 می‌شود. امارات متحده عربی این چشم‌اندازهای بلندمدت را برای ارتقا جایگاه خود در اقتصاد جهانی تعریف کرده‌ است که در هیچ یک از آن‌ها، همسایگان منطقه‌ای در اولویت نخست قرار ندارد؛ بلکه نقش‌آفرینی در زنجیره‌های ارزش جهانی و ارتقای موقعیت این کشور در این زنجیره‌ها در کانون توجه قرار دارد. این کشور اقتصاد خود را برای عصر پسا نفت آماده می‌کند و می‌کوشد متنوع‌سازی اقتصادی و تبدیل شدن به هاب لجستیک در منطقه و بهره‌مندی از مزایای انقلاب چهارم صنعتی را در دستور کار قرار دهد. امارات متحده عربی در عین حال سیاست تجاری جدید خود را در قالب مشارکت جامع اقتصادی و امضای موافقتنامه‌هایی با هشت کشور هند، بریتانیا، ترکیه، کره جنوبی، اتیوپی، اندونزی، اسرائیل و کنیا در دستور کار خود قرار داده است. تمایل امارات به این سیاست تجاری در قالـب حضـور فعال و نقش آفرینی در زنجیره های جهانی ارزش قابـل تبیین است.