تاریخ:

مهر 1402

نویسنده:

فايزه مرادي حقيقي, علی زاهدطلبان

کلیدواژه ها:

ایران، امارات متحده عربی، روابط تجاری، دیپلماسی اقتصادی

نقش امارات متحده عربی در تجارت ایران با سایر کشورها که به واسطه امکانات لجستیکی و خدمات تجاری آن شکل گرفته، موجب شده است تا این کشور طی دهه‌های گذشته همواره در میان پنج شریک نخست تجاری ایران قرار داشته باشد. بررسی تجارت ایران با امارات متحده عربی طی سال‌های 1395 تا 1401 نشان می‌دهد که روند صادرات کشور تحت تاثیر تحریم‌ها روندی نزولی داشته است؛ علاوه بر این، روند فزاینده رشد وزن صادرات نسبت به رشد ارزش صادرات پس از سال 1398 تا سال 1399 نشان از ارائه تخفیفات با هدف توسعه صادرات دارد. البته می‌بایست این نکته را نیز مد نظر قرار داد که از سال 1399 اگرچه ارزش صادرات در یک روند ملایم رو به رشد بوده است، اما وزن صادرات با کاهش 31- درصدی مواجه شده است که می‌تواند نشان دهنده قیمت بالاتر کالاهای صادراتی ایران طی این سال باشد. با توجه به استمرار و گستردگی روابط تجاری ایران و امارات، ضروری است تا علاوه بر سطوح کمی قابل توجه این رابطه، سطوح کیفی نیز با هدف بیشینه‌سازی منافع اقتصادی ایران ارتقا پیدا کند. در این میان توجه به عوامل ذیل می‌تواند سودمند و موثر باشد: ایجاد شبکه‌ای از روابط راهبردی با کشور امارات با توجه به بسترهای مشترک فرهنگی؛ استفاده از امکانات فراهم شده در سازمان‌ها و نهادهای منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای در جهت ارتقاء تعامل اقتصادی با کشور امارات با تاکید بر اتخاذ رویکردی مبتنی بر توافقات سازمان‌یافته منطقه‌ای و بین‌المللی؛ استفاده از پیمان‌های دوجانبه تجاری و ارزی و ایجاد بازار بین بانکی معاملات ریالی و ارزی با کشور امارات؛ استفاده از ظرفیت رسانه‌ای و بهره‌مندی از شبکه ‌های برون ‌مرزی برای نشان دادن توانمندی‌‌های تجاری واقعی ایران به تجار امارات؛ ایجاد زمینه‌ سرمایه‌گذاری ‌های خارجی از طریق تبلیغ ظرفیت‌‌های اقتصادی ایران در کشور امارات؛ و تدوین سند یکپارچه دیپلماسی اقتصادی جمهوری اسلامی ایران با تاکید بر مشارکت نخبگان و پژوهشگران در طراحی ادبیات دیپلماسی اقتصادی.